داخلی     آرشيو مقاله     مرغ گوشتی
Share/Save/Bookmark
 
چهارشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۸۹ ساعت ۰۹:۲۰
کد مطلب : 3920
 

دكتر كيايي و همكاران
بررسي اثرات استفاده از سه نوع پروبيوتيك تجاري در جيره غذايي بر عملكرد توليدي جوجه هاي گوشتي
 
بررسي اثرات استفاده از سه نوع پروبيوتيك تجاري در جيره غذايي بر عملكرد توليدي جوجه هاي گوشتي
هدف : بررسي تاثير افزودن سه نوع پروبيوتيك تجاري به خورك بر بازده توليد جوجه‌هاي گوشتي.
طرح : طرح آماري كاملا تصادفي.
حيوانات: هفتصد و بيست قطعه جوجه يكروزه گوشتي جنس نر از سويه تجاري Ross 208.
روش : در اين آزمايش تجربي از چهار گروه استفاده گرديد كه هر گروه شامل شش زير گروه 30 قطعه‌اي بود. جوجه‌هاي يك گروه به عنوان شاهد جيره غذايي پايه ذرت – سويا را دريافت كردند. براي تغذيه جوجه‌ها در سه گروه ديگر از جيره‌هاي غذايي پايه كه به ترتيب سه نوع پروبيوتيك B , A و C به آنها اضافه شده بود، استفاده گرديد. وزن بدن، مقدار مصرف غذا، ضريب تبديل غذايي، و ميزان تلفات در سنين 21، 42 و 49 روزگي تعيين گرديدند.
تجزيه و تحليل آماري : براي تعيين اثر استفاده از پروبيوتيك‌ها در خوراك بر عملكرد توليد، از آزمون تجزيه واريانس استفاده شد. در موارد مشاهده اختلاف معني‌دار، از آزمون Tukey براي مشخص نمودن اختلاف بين گروه‌ها استفاده شد.
نتايج : افزودن پروبيوتيك‌هاي C ,A به غذا سبب افزايش معني‌دار وزن بدن در گروه‌هاي تيمار شده در مقايسه با گكروه شاهد مشاهده نگرديد.
با اين حال استفاده از پروبيوتيك‌ها همراه با غذا موجب افزايش نسبي وزن بدن شد. به كارگيري هر سه نوع پروبيوتيك تجاري مورد بررسي در جيره‌هاي غذايي موجب كاهش معني‌دار ضريب تبديل غذايي در مقايسه با گروه شاهد تا سن 21 روزگي گرديد (P<0/05)، ولي در خاتمه آزمايش تفاوت معني‌داري بين بازده غذايي گوه‌هاي تيمار شده و شاهد وجود نداشت. در پايان دوره آزمايش، جوجه‌هاي دريافت كننده جيره حاوي پروبيوتيك B از وزن بالاتر و ضريب تبديل بهتري نسبت به ساير گروه‌ها برخوردار بودند.
نتيجه‌گيري : از مجموع نتايج به دست آمده مي‌توان چنين نتيجه‌گيري نمود. اگرچه در خاتمه دوره آزمايش اختلاف بين عملكرد توليد در گروه‌هاي تيمار شده و شاهد معني دار نبوده است، ولي به دليل آن كه افزودن پروبيوتيك‌هاي مورد استفاده در اين بررسي به غذا سبب بهبود معني‌دار وزن بدن و ضريب تبديل غذايي بويژه در سه هفته اول پررش گرديدند، لذا به نظر مي‌رسد كه استفاده از اين تركيبات در جيره غذايي جوجه‌هاي گوشتي حداقل تا سن سه هفتگي قابل توصيه بوده و مي‌تواند موجب افزايش بازده توليد گردد.