منظور ارزیابی اثر افزودن اسید استیک در آب آشامیدنی بر عملکرد و میکروارگانیسم های ایلئوم جوجه های گوشتی 300 قطعه جوجه نر گوشتی سویه تجارتی راس، در قالب یک طرح کاملا تصادفی دارای 5 تیمار و 5 تکرار، به 25 گروه 12 قطعه ای با میانگین وزنی مشابه تقسیم شدند. هر یک از 5 سطح اسید استیک افزوده شده به آب آشامیدنی (صفر، 0.1، 0.2، 0.3 و 0.4 درصد) به پنج تکرار و به مدت 21 روز داده شد. وزن کشی به صورت هفتگی انجام شد. در سنین 14 و 28 روزگی از هر پن یک جوجه به روش شکستن مهره گردن کشته شد و محتویات ایلئوم جمع آوری و برای بررسی میکروبی استفاده شدند. در پایان دوره (49 روزگی) از هر یک جوجه کشته و وزن دستگاه گوارش، کبد، پانکراس و چربی حفره بطنی به صورت جداگانه اندازه گیری شد. تعداد کل میکروب های هوازی (Total Aerobic Counts, TAC) و کلی فرم ها در نمونه های گرفته شده از ایلئوم با استفاده از محیط کشت های باکتریولوژیک مناسب و روش های شمارش صفحه ای استاندارد (Aerobic Plate Count, APC) و شمارش صفحه ای سطحی (Surface Plate Count, SPC) ارزیابی گردید. هیچ گونه تفاوت معنی داری از لحاظ افزایش وزن، مصرف غذا، ضریب تبدیل، وزن زنده و وزن های دستگاه گوارش، کبد، پانکراس و چربی حفره بطنی بین تیمارها دیده نشد. هم چنین تفاوت های بین تیمارها از نظر تعداد کل میکروب های هوازی و کلی فرم ها معنی دار نبود. نتایج پژوهش حاضر بیان می دارد که افزودن اسید استیک به عنوان یک اسید آلی به آب آشامیدنی در سطوح فوق، عملکرد جوجه های گوشتی و نیز تعداد کل میکروب های هوازی و کلی فرم ها در محتویات ایلئوم را تحت تاثیر قرار نمی دهد.