موسسه اطلاعات مرغداری - آنفلوانزا در شتر مرغ (Struthio camelus)

اولین شیوع بیماری LPAI تحت تیپ H7N1 در سال 1991 از افریقای جنوبی، با مرگ و میر بالا در پرندگان جوان گزارش شد.
علائم بالینی:
علائم بالینی LPAI در پرندگان کمتر از هشت ماه بیشتر مشهود است که شامل خمودگی، بی میلی به آب و غذا و علائم روده ای است. به طور معمول مدفوع به رنگ سفید مایل به سبز می‏باشد. نشانه‏های دیگر عبارتند ار ترشحات چشمی، دیسترس تنفس. عوامل مدیریتی و محیط زیست بر شدت بیماری تاثیر می گذارد. 3-2 روز پس از شروع علائم، پرندگان تلف شده یا ممکن است به تدریج بهبود یابند در برخی موارد، میزان مرگ و میر 30درصد است. در پرندگان با سن بیشتر از 14 ماه فرم بسیار خفیف بیماری که شامل افسردگی خفیف، کاهش مصرف غذا و تغییر رنگ سبز ادرار می‏باشد، مشاهده می‏شود. در بزرگسالان هیچ گونه علائم بالینی مشاهده نمی‏شود.
ضایعات آسيب شناسي:
ضایعات بسیار متنوع می‏باشد. اکثر ضایعات در کبد مشاهده می‏شود که شامل تورم، احتقان می‏باشد. در پرندگان جوان ضایعات روده‏ای در قسمت قدامی روده باریک، آنتریت کاتارال، فیبرینی شدن کیسه های هوایی و سینوزیت موکوئیدی دیده می‏شود. ممکن است در پانکراس نقاط نکروتیک و هموراژیک دیده شود. ضایعات بوجود آمده توسط آلودگی های ثانویه باکتریایی (اکولای، پزودوموناس، استافیلوکوکوس اورئوس، اسپرژیلوس فومیگاتوس)بسیار معمول است.